Wat ontzettend veelbelovend klinkt de weersverwachting zo
aan het einde van de week:
dit weekend 20 graden.
Er is nog even een ware run op die
leuke zomerjurkjes. Want natuurlijk hebben we ons al té lang in vele lagen wol
gehuld en willen we allemaal met onze benen in de zon.
Een beetje schroom
hebben we daarbij wel; want waren die benen ooit eerder zo lang wit?
Maar
vooruit …. half Nederland loopt met witte staken, dus wat deert het ons?
Ook de voorjaarsbloeiers zijn de kou goed zat.
De hele dag
reiken meeldraden en stampers verlangend naar de zon.
Lijkt het zo, of zijn de
meeldraden dit jaar echt buiten proportioneel lang?
Ze missen niet alleen die heerlijke warmte,
maar ook de bedrijvigheid en het gezellige gezoem van de bijen.
’s Morgens vroeg is de krokus er klaar voor.
Vol overgave
opent ze haar bladeren en richt zich naar het oosten om de eerste zonnestralen
te verwelkomen.
Helaas gaat de zon nog
schuil achter een dik wolkendek.
Tegen beter weten in draait krokus een kwart
slag en volgt zo de loop van de zon.
Maar ook nu zonder resultaat: ze staat te
veel in de schaduw.
Dan volgt het lange wachten. Wie weet heeft de avondzon nog
niet in kracht ingeboet …
De achterste krokussen hebben geluk; de zon valt precies
onder de schutting door en zet hen volop in het licht.
Ze stralen er van en
weten heel zeker:
De lente komt er aan!
