Dit is ook meteen het bruggetje naar een ander feestelijke bijeenkomst.
Deze week nam een van mijn voormalige bazen afscheid van zijn loopbaan.
Niet zomaar een baas, maar een man met een ontzettend groot en warm hart.
Dat hij niet alleen bij mij maar ook bij andere collega's een snaar wist te raken, was overduidelijk. Uit het hele land kwamen (oud)collega's naar de kop van Noord-Holland
om samen met deze bijzondere man deze mijlpaal in zijn leven te markeren.
Allemaal hadden we die heerlijke glimlach om de lippen, die verschijnt als hartenkrachten vrijkomen.
Een man ook die in de geest van Plato leeft. ' Je leert iemand beter kennen in een uur spelen dan gedurende een jaar van conversatie.'
In het begin van zijn carriere was dat spelen heel uitbundig. Later in zijn loopbaan kon het innerlijk kind niet altijd meer op de voorgrond, omdat het niet altijd paste bij zijn leidinggevende functie. Maar zodra hij maar even ruimte zag, kwam de ondeugd naar boven.
Een man ook, die anderen aanmoedigde tot rebels gedrag.
En geloof me, daar gedijen een afdeling en haar werknemers heel goed bij.
