Op de foto heeft ze zich ontdaan van het lieve paars/lila jurkje, waarin ze straalt als ze in de bloei van haar zijn is.
Ze schaamt zich niet om te laten zien hoe invloeden van buitenaf vat op haar hebben.
Haar paarse kleedje is als het ware uitgesleten. Aders en plooien zijn zichtbaar.
Het heeft iets teers en kwetsbaars.
Ook ik voel me kwetsbaar deze week.
Op mijn werk zit ik niet lekker in mijn vel.
En met mij meerdere collega's.
Kwantiteit is het enige dat van ons gevraagd wordt deze periode.
De menselijke maat komt niet aan bod.
We hebben er allemaal last van.
Het lukt de anderen uiteindelijk zich te voegen naar deze vraag die bij geen van ons past.
Mij lukt het niet.
Ik dwaal steeds verder van mezelf af; ben intens wanhopig.
Niet alleen de nicandra heeft een dun huidje, ook ik ben voor alles en iedereen gevoelig. Opmerkingen komen snoeihard binnen. Waterlanders stromen rijkelijk.
Maar .... als de nood het hoogst is, is de redding nabij.
Er is toch oog voor de kleine zaadjes die niet alleen in de nicandra zichtbaar zijn, maar die men ook bij mij vermoed. Per direct mag ik me op een ander aspect van het project richten.
Het vertrouwen groeit. Zachtjes krijg ik de kans mijn kracht te hervinden, zodat ook ik uiteindelijk weer tot bloei kan komen.
