Waterjuffers is de titel van een foto die ik tijdens een voorgaand Oerol neem.
Thuis bewerk ik de foto.
Ik zie er een rivierloop in waaromheen waterjuffers dansen.
Het beeld roept bij mij het volgende gedichtje op
Waterjuffers
Waterjuffers komen samen
langs de loop
van de rivier
IJler
steeds ijler
dansen waterjuffers
naar de bron
De foto - keurig ingelijst - is op dit moment te vinden in de consistorie van het kerkje in Oudesluis.
Ter gelegenheid van de Zijper kunstroute is aan diverse kunstenaars gevraagd een of meerdere werken beschikbaar te stellen voor een veiling (bij inschrijving).
De kunstenaars rekenen een bodemprijs.
Om gelden te genereren doet de stichting Zijper kunstroute daar een percentage bovenop.
Dit bedrag geldt als vertrekpunt voor de bieder.
Zo hoopt zij bezoekers te bewegen de Kunstroute te volgen en de stichting te ondersteunen.
Bieden op waterjuffers kan vanaf € 50,-.
Heb je interesse, neem dan een kijkje op www.kunstroutezijpe.nl.
N.B.
Ik vind het ontzettend leuk dat ik in Oudesluis ' hang' . Het is het dorp waar ik geboren en getogen ben.
Fantoompijn.
Tot deze week heb ik altijd gedacht dat fantoompijn alleen te maken heeft met amputatie van een van de ledematen of bijvoorbeeld het trekken van een kies.
Maar nu ervaar ik zelf aan den lijve dat het zich ook openbaart bij een niet lichamelijke oorzaak.
Een hele Oerolweek lang draag ik zowel het vriendenbandje van Oerol als het festivalbandje.
(Prachtige tekst trouwens, ' Bij eb is je eiland groter ').
Als ik op woensdag naar mijn werk ga, knip ik heel bewust beide bandjes door.
Het is uit met de pret, er moet weer gewerkt worden.
Maar dan begint het:
mijn rechterpols is akelig zwaar en er gaat een bijna voortdurende tinteling doorheen.
Een beetje zoals het voelt als je prikkeldraad maakt.
Heel even denk ik dat ik het me maar verbeeld, maar bijna de hele dag door, is er dat zeurderige gevoel.
Ook nu - na twee dagen - nog.
Misschien begrijp ik het wel. Door het afsnijden van de bandjes, maak ik me los van het eiland- en Oerolgevoel en keten ik me als het ware vast aan alle verplichtingen.
Een onzichtbare ijzeren ketting houdt me in de greep.
Het zal ongetwijfeld uitslijten en intussen tel ik af naar Oerol 2015.
