In alle rust zit ik aan mijn ontbijt. Dit wordt een productieve ochtend. De wasmachine draait al. Straks met de stofzuiger het hele huis door en vervolgens die berg strijk wegwerken.
Ik heb er zin in.
Opeens word ik me bewust van de stilte. De wasmachine zwijgt. Mijn blik gaat naar het klokje van de oven: zwarte vlakjes.
Ik sta op en probeer de lichtschakelaar.
Geen resultaat. In de meterkast lijkt alles okay. Ik heb nog geen zin om de gordijnen open te doen om te kijken hoe het in de rest van de straat is; maar wil nog even genieten van mijn eigen kleine wereld. ' Zal ik straks naar Schoorl fietsen voor een kopje koffie of toch naar mijn moeder gaan?'
Dan een berichtje op mijn werkmobiel: stroomstoring van Den Helder tot Haarlem.
Voor koffie hoef ik de deur dus niet uit.
Wat fijn dat ik op gas kook. Een kwestie van een pannetje water op het vuur en klaar.
Eigenlijk best leuk met de hand koffiezetten. Het geeft een beetje het camping-gevoel.
Een plezierige tijdloosheid daalt neer.
En daarmee lijken ook heel veel klussen die je ook zonder stroom kunt doen, totaal overbodig en misplaats. Waarom zou ik gaan opruimen? Helemaal niet belangrijk.
Nee, dit stilvallen vraagt om kwaliteit.
Ik ga een brief schrijven. Daarna nog een mooie kaart en ik geniet.
En dan .... komt de trommel van de wasmachine weer in beweging, knippert mijn digitale klokje wanhopig, op zoek naar de juiste tijd en komt Noord-Holland langzaam weer tot leven en ..... gaan we gewoon weer met de stroom mee.
