Onmiddellijk leg ik de link naar de natuur.
Ook daar profileert het ene soort zich meer dan de ander en natuurlijk heeft dat invloed op de mens.
Als ik op dinsdagmorgen mijn gordijnen open word ik enthousiast begroet door een knallende papaver! Wauw! Een hele grote Wauw!
Dit ongegeneerd in het oog springen heeft een behoorlijk effect op me.
Ik jubel er zelfs een beetje bij.
Als ik er eens over nadenk kom ik tot bijzondere gedachtes.
Raar eigenlijk, op het moment dat de vergeet mij nietjes het smalle strookje dat hen is toegewezen, blauw kleuren in mijn tuin registreer ik dat weliswaar, maar van een uitbundig jubelen is geen sprake.
Wel is er dat glimlachje, dat zich door-vertaalt naar het hart.
Het gaat hier niet over beter, mooier, minder of slechter, nee het is gewoon een constatering van een kwaliteit.
Ik moet er niet aan denken dat mijn tuin alleen maar van die aandachttrekkers zou hebben. Want - eerlijk is eerlijk - de houdbaarheidsdatum van mijn papaver ligt beduidend lager dan die van de vergeet mij nietjes. Sterker nog: door de harde wind en regen is het bloemenjurkje van de papaver inmiddels helemaal aan flarden. De stille bloeiers vangen de daardoor ontstane ' gaten ' in mijn tuintje op.
Ook met de mens is dat zo. Er is niets mis met extraverte mensen, maar uit onderzoek is gebleken dat de introverte mens de mooiste dingen aan de maatschappij toevoegt. Op allerlei terrein.
Wil je meer weten over de extraverte versus de introverte mens, misschien is de flow weekly nr 21 dan een aanrader.
