Deze week bewandelen we het Grootfrieslandpad; van Stavoren naar Sneek.
Ook nu zijn we geraakt, niet alleen door het lieflijke landschap, maar zeker ook door de bewoners en hun trots op hun cultureel erfgoed.
Een paar voorbeelden:
een enthousiaste Ike, vrijwilligster in het oude Bakkerswinkeltje in Molkwerum. Een bijzondere ontmoeting in een bijzondere omgeving.
(Dat zo'n ontzettend klein ontsnappingsluikje de bakkerszoon uit handen van de Duitsers wist te houden tijdens de Tweede Wereldoorlog; is haast niet voor te stellen).
De pubers in Workum; allemaal zeggen ze gedag.
Op het station in Sneek staan er zelfs een paar voor ons op als blijkt dat er in het wachthokje geen zitplaats meer is.
De vrijwilliger van het Theater in Sneek.
We staan uitgebreid het bijzondere gebouw te bewonderen.
Typisch een Albers en ten Huet! In de lucht volgt mijn hand de vormen van de architect.
Ik zie er duidelijk een schip in. De zwaarden van de schepen dienen als blikvanger en kunnen ook voor meerpalen worden aangezien. De achtergrond suggereert - in mijn optiek - de golven. Ook hier heeft de architect zich laten leiden door de natuurlijke omgeving.
Dan komt er een jongeman op ons toegelopen. Hij is vrijwilliger in dit prachtige theater en vol trots wijst hij ons op de diverse details.
Hij vertelt over de familie Brennikmeijer - de grondleggers van C&A - die hun eerste winkel in Sneek openden; hun verbintenis met de stad en hun steun aan het theater.
Het is een heel warm gesprek. Het leuke is dat hij gereedschap ziet in de vorm van het gebouw. Ik vergeet hem te vragen of hij soms uit IJlst komt.
Als u zich verwonderd afvraagt "IJlst?" dan zal een rondje om de rotonde tegenover het station in IJlst ongetwijfeld een antwoord geven.
