Toen ik nog bij de meldkamer werkte, waren de centralisten vaak letterlijk een life line voor een mens in nood.Tijdens de week 'Het eilandgevoel'
(een zomerweek verbeeldend fotograferen met
Anja Zwanenburg)
worden we uitgenodigd ons te verbinden met symbolen
die voor ons zeggingskracht hebben.
De reddingsband raakt me.
Wat is de geschiedenis van deze band?
Voor hoeveel mensen is zij een letterlijke life line geweest?
Op welk schip verbleef zij?
Aan welk strand is zij aangespoeld?
De elementen spelen een belangrijke rol.
Het kost me geen moeite me voor te stellen hoe ze jaar in jaar uit meevaart op het schip. Alleen maar aanwezig is.
Zich zachtjes laat schommelen door de wind, zich laat verwarmen door de zon.
Dan op die noodlottige dag grijpen wanhopige handen naar haar en maakt ze een vrije val in het water.
De ontberingen tekenen zich af op haar huid.
Maar het beeld stelt me ook de vraag:
' Wat is je persoonlijk anker in het leven?
Hoe blijf je verbonden met je kern en wat heb je nodig om je keer op keer op te laden? '
Ook in mijn antwoord op die vraag komen de elementen aan bod.
De wind staat voor mij symbool voor vrijheid, loslaten
De zon voor warmte, koesteren
Het water laat stromen
en op de aarde (langs het strand en tussen de basalten) zet ik nieuwe stappen.
Steeds meebewegen op dat wat zich aandient
en vooral .... heel veel eilandbeleving!
