Ik ervaar dat ik ook wel eens doorschiet in dat enthousiasme. Het is lijfbehoud om mezelf zo nu en dan eens te knotten.
Bijzonder hoe het thema zich precies een jaar later opnieuw doet gelden.
Vanuit enthousiasme en gedrevenheid probeer ik op het werk dingen te regelen. Maar ik draaf daarbij behoorlijk door.
Haast ongemerkt maakt het enthousiasme plaats voor perfectie en daarbij komt ook de controlefreak behoorlijk om de hoek kijken.
Zo wordt een kwaliteit een behoorlijk valkuil.
Het duurt een paar dagen voordat ik er goed de vinger op kan leggen.
Dagen waarop ik elke vorm van flexibiliteit en relativeringsvermogen kwijt ben.
Ik ben niet meer in staat om met wie of wat dan ook mee te bewegen.
Kortom: niet de meest plezierige dagen. Niet voor mezelf, maar ook niet voor mijn omgeving.
Als ik later in de Modron agenda kijk, blijkt dat flexibiliteit juist deze week centraal staat.
De perfectie los laten en door het flexibel zijn meer plezier beleven.
Het kwartje valt!
