Niet alleen wat de contacten betreft, maar het is ook een uitnodiging de schoonheid van de eigen woonomgeving weer eens met een frisse blik tegemoet te treden.
Wat valt op? Wat is je favoriete plekje?
Welke tuin en welk huis spreken je het meeste aan?
Zomaar maar vragen.
En dan is er dat zinnetje dat aangeeft dat kleine verwaarlozingen op den duur kunnen leiden tot verloedering van een complete buurt.
Oeps
Ik steek hand in eigen boezem en observeer mijn voortuintje eens kritisch.
Wat een bende.
Onkruid tiert weelderig; geeft mooie bloeiers geen kans. Tegels zijn hier en daar behoorlijk verzakt en al lange tijd groen aangeslagen.
Kortom: mijn tuintje staat zomaar op de nominatie om de eerste aanzet te geven tot die algehele verloedering.
Dat kan natuurlijk niet. De steeds terugkerende griep mag ik niet als excuus gebruiken.
Kortom: ik pak mezelf bij kop en kont en ga aan de slag.
Het blijkt wel een initiatief van lange adem. Na een hele dag wroeten in de aarde, is het resultaat slechts beperkt zichtbaar.
Maar ik geef niet op. Ben me er van bewust wat er op het spel staat:
dus ook vandaag vind je me weer in de tuin en creëer ik ruimte om dit klokje volop te laten klinken.
