Net als al die mensen die morgen de berg op fietsen en een geweldige inspanning leveren bundelt ook deze bloem al zijn krachten om straks ontzettend te gaan knallen.
Mooi ook de zwarte strepen die voorzichtig tegen het huidje van de papaver aftekenen.
Dat zwarte randje dat ook voelbaar zal zijn daar rond en op die Franse berg.
Immers, allen fietsen daar met een dierbare in gedachte die strijden tegen een vreselijke ziekte of deze strijd helaas al hebben verloren.
Behalve de papaver barst ook ik uit mijn voegen.
Ik barst uit mijn voegen van trots.
Trots op mijn schoonzoon die pas in januari voor het eerst op een racefiets zat en nu al 3 keer de berg op klimt.
Trots op mijn dochter die mee is naar de Alpe en haar vriendje mentaal ondersteunt.
Op mijn collega die jarenlang vrijwilliger is geweest bij de Alpe en nu voor het eerst als deelnemer de berg trotseert.
Trots op al die andere collega's, bekenden en onbekenden die allemaal hetzelfde doel voor ogen.
Trots !
