Verjaarsgroet

Afgelopen week vierde ik mijn verjaardag.

Het was een hele bijzondere dag, waar ik met heel veel plezier op terug kijk. 

Ook met dankbaarheid. 

Want als jarige kun je nog zoiets leuks organiseren, als je gasten geen gehoor geven aan je uitnodiging wordt het natuurlijk nooit echt feest.

Ik heb het getroffen. 

Met mijn familie en vrienden die allemaal tijd vrij maken om deze voor mij bijzondere dag mee te vieren.

Twee jaar geleden vierde ik mijn verjaardag onverwacht op Terschelling. 

Een dierbare vriendin hield me gezelschap. Op de bewuste dag fietsten we langs de Waddendijk naar Oosterend. De omgeving van de wierschuur is één van mijn favoriete plekken op het eiland. We staan stil te genieten op het wad, als er plotseling honderden vogels tegelijk opvliegen richting de dijk. Dan keren ze om en vliegen laag en met veel kabaal op ons af.

In een fractie van een seconde zitten we midden in Alfred Hitchcock zijn Birds. Angstaanjagend in duizendvoud. Wat zijn we nietig.  

Dan is er opeens het besef dat ik mijn angst los moet laten. 

En dat lukt ook nog.

Ik weet niet of de vogels deze verandering van onze houding hebben opgemerkt, maar feit is, dat zij vlak voor ons afbuigen en massaal wegvliegen.

Ademloos kijken we hen na. Pas heel veel later - als we een beetje zijn bekomen van deze intense ervaring -  begrijp ik dat de vogels me een verjaarsgroet brachten. Hoe gelukkig kan een mens zijn.