Tot deze week heb ik altijd gedacht dat fantoompijn alleen te maken heeft met amputatie van een van de ledematen of bijvoorbeeld het trekken van een kies.
Maar nu ervaar ik zelf aan den lijve dat het zich ook openbaart bij een niet lichamelijke oorzaak.
Een hele Oerolweek lang draag ik zowel het vriendenbandje van Oerol als het festivalbandje.
(Prachtige tekst trouwens, ' Bij eb is je eiland groter ').
Als ik op woensdag naar mijn werk ga, knip ik heel bewust beide bandjes door.
Het is uit met de pret, er moet weer gewerkt worden.
Maar dan begint het:
mijn rechterpols is akelig zwaar en er gaat een bijna voortdurende tinteling doorheen.
Een beetje zoals het voelt als je prikkeldraad maakt.
Heel even denk ik dat ik het me maar verbeeld, maar bijna de hele dag door, is er dat zeurderige gevoel.
Ook nu - na twee dagen - nog.
Misschien begrijp ik het wel. Door het afsnijden van de bandjes, maak ik me los van het eiland- en Oerolgevoel en keten ik me als het ware vast aan alle verplichtingen.
Een onzichtbare ijzeren ketting houdt me in de greep.
Het zal ongetwijfeld uitslijten en intussen tel ik af naar Oerol 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten